Η εξέγερση του Πολυτεχνείου είναι η αφετηρία της μεταπολιτευτικής μας δημοκρατίας. Μία κορυφαία πράξη αντίστασης, ένα σύμβολο πολιτικής ελευθερίας και αυτοπροσδιορισμού, που δεν καθόρισε μόνο μια γενιά και τους αγωνιστές της, τους οποίους τιμάμε σήμερα, αλλά σηματοδότησε τη μετάβαση της χώρας στην πολιτική ομαλότητα και σταθερότητα.
Το Πολυτεχνείο είναι συμβάν που συμπυκνώνει τον χρόνο και τα νοήματά του και αλλάζει το πολιτειακό μας παράδειγμα. Μια στιγμή ανάτασης απέναντι στην τυραννία, με μεγάλη υπαρξιακή ένταση για τον καθένα και κορύφωση στην πιο ανιδιοτελή πολιτική πράξη. Μια πράξη ρίσκου που, παρότι πυροδοτήθηκε από τη φλόγα της νεότητας, δεν ήταν στιγμιαία θυμική έκρηξη, αλλά συλλογική έκφραση αυταπάρνησης.
Η δημοκρατία μας είναι πλέον ισχυρή και οι παραλληλισμοί που κάποιοι αποτολμούν με την περίοδο της δικτατορίας είναι ανιστόρητοι και αναχρονιστικοί. Δεν τιμούν τους θεσμούς μας, ούτε τους ήρωες του Πολυτεχνείου. Το παράδειγμά τους μας διδάσκει ακόμη, 47 χρόνια μετά, ότι το πολίτευμά μας απαιτεί αρετή και θυσίες. Μας υπενθυμίζει ότι οι νέοι αποτελούν το πιο ζωντανό κύτταρο της κοινωνίας και ότι η προσωπική μας αυτονομία πρέπει να συνδέεται με τη συλλογική κοινωνική ευαισθησία. Η συνοχή και η κοινή μας πορεία εμπεδώνονται, όταν ιεραρχούμε τις αξίες και διακρίνουμε το ουσιώδες, αυτό που μας ενώνει.
Η φετινή επέτειος γιορτάζεται σε πρωτόγνωρες συνθήκες, λόγω της πανδημίας. Το μήνυμα που εκπέμπει, όμως, σε αυτές τις κρίσιμες για την πατρίδα μας στιγμές, είναι ηχηρό και καθολικό: η δημοκρατία δεν είναι μόνο καθεστώς ελευθερίας, αλλά και ευθύνης. Η υπέρβαση της ατομικότητας για χάρη του συνόλου και η προσήλωση στο κοινό καλό, στη δημόσια υγεία και την αλληλεγγύη, είναι ο αγώνας όλων μας.
